โรคกรรม
ไปเยี่ยมเยียน หมอน้องชายเล่าเรื่องแปลกของคนไข้รายหนึ่งให้ฟัง
ซึ่งน่าจะเป็นอุทาหรณ์ให้ผู้คนละบาปได้ดีจึงขอเล่าสู่กันฟังต่อ …….
การสนทนาตอนหนึ่งหมอน้องชายเล่าให้ฟังว่า
ตั้งแต่เป็นหมอมาไม่เคยเห็นผู้ป่วยรายใดต้องผ่าตัดทุลักทุเลซ้ำซากอย่างนี้เลย
สามปีต้องผ่าตัดห้าครั้งและหนักหนายิ่งขึ้นทุกครั้ง
ผู้ป่วยรายนี้ชื่อบุญมาครั้งแรกที่เข้าโรงพยาบาลก็เพื่อมาทำแผลที่นิ้วก้อยที่ถูกตะพาบน้ำกัด
หมอให้ทายากินยาแก้ปวดแก้อักเสบแล้วกลับบ้านดูแล้วไม่น่า จะมีปัญหาอีก
ครึ่งเดือนต่อมาบุญมากลับมาใหม่แผลเก่าอักเสบรุนแรงบวมใหญ่
หมอตรวจพบว่าเชื้อโรคกินเข้ากระดูก จะต้องตัดนิ้วเพื่อไม่ให้เน่าลุกลาม
ซึ่งนิ้วเท้านั้นอาจทำให้ถึงแก่ชีวิตได้
หลังจากนั้นครึ่งปีบุญมาไปเที่ยวชายทะเลเขาถูกตะพาบน้ำกัดที่นิ้วเท้าอีก
อะไรจะเจาะจงได้ถึงอย่างนั้นนิ้วเท้าของบุญมาที่ถูกตะพาบน้ำกัดครั้งที่สองอักเสบบวมใหญ่
ภายในเวลาสองวัน เมื่อมาฉายเอกซเรย์ที่โรงพยาบาลก็ได้พบอีกว่า
เชื้อโรคกินเข้าไปถึงกระดูกหมดจึงต้องตัดนิ้วเท้าของเขาไปอีกหนึ่งนิ้ว
เวลาผ่านไปไม่ถึงหนึ่งปีบุญมากลับมาที่โรงพยาบาลอีก
ครั้งนี้แผลเก่าทั้งสองแห่งเกิดอักเสบบวมใหญ่ขึ้นพร้อมกัน
พอเอกซเรย์ก็พบว่าแย่แล้ว ! เชื้อโรคแพร่เข้าไปกินกระดูกอย่างรุนแรง
เชื้อโรคนั้นกำลังกลายเป็นมะเร็ง จะต้องผ่าตัดฝ่ามือฝ่าเท้าออกให้หมดก่อนที่จะลุกลามขึ้นไปอีก
บุญมาต้องนอนรักษาตัวอยู่ที่โรงพยาบาลถึงยี่สิบกว่าวันด้วยสภาพของผู้ป่วยด้วน
วันหนึ่งลูกชายของญาติอุปสมบทบุญมาไปช่วยงาน คืนนั้นผู้ร่วมงานบวชนอนค้างที่วัดกันสี่ห้าสิบคน
เคราะห์หามยามร้ายของบุญมายังไม่จบสิ้นหนูตัวหนึ่งเจาะจงมา
กัดตรงขาด้วนของบุญมาคนเดียว
กัดแล้วก็หนีไป
บุญมาสะดุ้งตื่นด้วยความเจ็บปวดคนที่นอนอยู่ด้วยกันตกใจกับเสียงร้องพากันตื่นหมด
แผลที่หนูกัดไม่กว้างไม่ลึกนักมีเลือดซึมออกมาแต่ทุกคนพากันตกใจที่อยู่ดีๆ
ทำไมจึงมีหนูมากัดคนนอนหลับเพราะหนูจะกัดกินก็เฉพาะศพเท่านั้น
ไม่กัดกินคนเป็นๆบุญมาขวัญเสียถูกเคราะห์กรรมซ้ำเติมจนคิดว่าตนคงจะต้องตายในไม่ช้า
มันทารุ ณจิตใจมากไม่นานต่อมาเกิดอาการเจ็บคันบริเวณแผลเก่าที่มือที่เท้าอีก
บุญมารีบมาหาหมอที่โรงพยาบาลโดยเร็ว
ผลการฉายเอกซเรย์ปรากฏว่าเชื้อมะเร็งกินลึกเข้าไปมาก
หมอจำเป็นต้องจัดการตัดแขนขาทั้งท่อนของบุญมาทิ้งไป
หมอน้องชายซึ่งเป็นเจ้าของคนไข้แปลกใจในชะตากรรมของบุญมานัก
จึงสอบถามประวัติอย่างละเอียดอีกครั้งไว้และได้ความว่า
บุญมาชายอายุยี่สิบสามปี
อาชีพเกษตรกรรมและรับจ้างก่อสร้าง
ชอบดื่มเหล้าเป็นประจำชอบแกล้มเหล้าด้วยปลาน้ำจืด
โดยเฉพาะชอบกินเต่ากินตะพาบ
บุญมาเคยได้ยินมาว่าใครกินตะพาบน้ำได้สิบถึงยี่สิบตัวแล้ว
ตลอดชีวิตจะไม่เป็นโรคไขข้ออักเสบอีกทั้งยังช่วยบำรุงไต
บุญมาจึงเพียรหาตะพาบน้ำมาผัดเผ็ดแกล้มเหล้าขาว
บุญมากินตะพาบน้ำมาแล้วเกือบยี่สิบปี นับไม่ได้แล้วว่ากินเข้าไป
ได้กี่ตัว วันหนึ่งบุญมาซื้อตะพาบน้ำตัวใหญ่จากตลาดมา
ตะพาบน้ำตัวนี้น้ำหนักตั้งสิบกว่ากิโลกรัมเขาดีใจมาก
ตัวใหญ่ขนาดนี้ฆ่ากินทีเดียวไม่หมดจะต้องค่อยๆกิน ที่บ้านไม่มีตู้เย็นให้แช่เก็บได้จึงต้องกินผ่อนทีละน้อย ตะพาบน้ำเป็นสัตว์อายุยืนอดทนไม่ตายง่ายๆ ไม่ว่าจะถูกกักขังอยู่ในสภาพใดก็อดทนมีชีวิตอยู่ได้เป็นปี
บุญมาเห็นแก่กินไม่นึกถึงว่าตะพาบจะต้องทนทุกข์ทรมานนานเพียงไร
ต้องเจ็บปวดแสนสาหัสครั้งแล้วครั้งอีก
เขาตัดเฉือนเนื้อตะพาบส่วนต่างๆ ตามความพอใจมาปรุงอาหารทีละชิ้นๆ
บาดแผลรอบตัวตะพาบเขาทาด้วยปูนแดงที่กินกับหมากเพื่อไม่ให้เนื้อตัวตะพาบเน่า ตะพาบตัวนั้นต้องทนทุกข์ทรมานอยู่นานกว่าครึ่งเดือน
จากนั้นบุญมาจึงประหารเอามากินเป็นมื้อสุดท้าย
บุญมาพอใจกับวิธีที่จะได้กินเนื้อตะพาบสดๆ ทุกวันอย่างนี้เรื่อยมา
ผลสรุปประวัติผู้ป่วยที่โรงพยาบาลบันทึกไว้ในตอนท้ายมีอยู่ประโยคหนึ่งว่า …..
เป็นประวัติที่แสดงให้เห็นกรรมตามสนองอย่างไม่น่าเชื่อที่ไม่มีข้อสรุปชัดเจน
ในทางวิทยาศาสตร์การแพทย์ปัจจุบัน
ปล.คุณควรตระหนักถึงการกระทำที่คุณได้ทำอยู่ในทุกวันนี้
ถึงผลดีและผลร้ายที่คุณได้กระทำลงไป มันจะส่งผลกลับมาหาคุณเอง ที่เรียกกันว่า ' กรรมตามสนอง ' นั้นเอง
ขอขอบคุณหนังสือธรรมะทุกเล่มที่ให้ความรู้แก่ผู้คนทั้งหลายเรื่องดีๆ
ส่งต่อจักได้บุญ
ไปเยี่ยมเยียน หมอน้องชายเล่าเรื่
ซึ่งน่าจะเป็นอุทาหรณ์ให้ผู้
การสนทนาตอนหนึ่งหมอน้องชายเล่
ตั้งแต่เป็นหมอมาไม่เคยเห็นผู้
สามปีต้องผ่าตัดห้าครั้งและหนั
ผู้ป่วยรายนี้ชื่อบุญมาครั้
หมอให้ทายากินยาแก้ปวดแก้อั
ครึ่งเดือนต่อมาบุญมากลับมาใหม่
หมอตรวจพบว่าเชื้อโรคกินเข้
ซึ่งนิ้วเท้านั้นอาจทำให้ถึงแก่
หลังจากนั้นครึ่งปีบุญมาไปเที่
อะไรจะเจาะจงได้ถึงอย่างนั้นนิ้
ภายในเวลาสองวัน เมื่อมาฉายเอกซเรย์ที่
เชื้อโรคกินเข้าไปถึงกระดู
เวลาผ่านไปไม่ถึงหนึ่งปีบุ
ครั้งนี้แผลเก่าทั้งสองแห่งเกิ
พอเอกซเรย์ก็พบว่าแย่แล้ว
เชื้อโรคนั้นกำลังกลายเป็นมะเร็
บุญมาต้องนอนรักษาตัวอยู่ที่
วันหนึ่งลูกชายของญาติอุปสมบทบุ
เคราะห์หามยามร้ายของบุญมายั
กัดตรงขาด้วนของบุญมาคนเดียว
กัดแล้วก็หนีไป
บุญมาสะดุ้งตื่นด้วยความเจ็
แผลที่หนูกัดไม่กว้างไม่ลึกนั
ทำไมจึงมีหนูมากัดคนนอนหลั
ไม่กัดกินคนเป็นๆบุญมาขวัญเสี
มันทารุ ณจิตใจมากไม่นานต่อมาเกิ
บุญมารีบมาหาหมอที่
ผลการฉายเอกซเรย์ปรากฏว่าเชื้
หมอจำเป็นต้องจัดการตัดแขนขาทั้
หมอน้องชายซึ่งเป็นเจ้าของคนไข้
จึงสอบถามประวัติอย่างละเอียดอี
บุญมาชายอายุยี่สิบสามปี
อาชีพเกษตรกรรมและรับจ้างก่อสร้
ชอบดื่มเหล้าเป็นประจำชอบแกล้
โดยเฉพาะชอบกินเต่ากินตะพาบ
บุญมาเคยได้ยินมาว่าใครกิ
ตลอดชีวิตจะไม่เป็นโรคไขข้ออั
บุญมาจึงเพียรหาตะพาบน้ำมาผั
บุญมากินตะพาบน้ำมาแล้วเกือบยี่
ได้กี่ตัว วันหนึ่งบุญมาซื้อตะพาบน้ำตั
ตะพาบน้ำตัวนี้น้ำหนักตั้งสิ
ตัวใหญ่ขนาดนี้ฆ่ากินทีเดียวไม่
บุญมาเห็นแก่กินไม่นึกถึงว่
ต้องเจ็บปวดแสนสาหัสครั้งแล้
เขาตัดเฉือนเนื้อตะพาบส่วนต่างๆ ตามความพอใจมาปรุงอาหารทีละชิ้
บาดแผลรอบตัวตะพาบเขาทาด้วยปู
จากนั้นบุญมาจึงประหารเอามากิ
บุญมาพอใจกับวิธีที่จะได้กินเนื
ผลสรุปประวัติผู้ป่วยที่
เป็นประวัติที่แสดงให้เห็
ในทางวิทยาศาสตร์การแพทย์ปัจจุ
ปล.คุณควรตระหนักถึงการกระทำที่
ถึงผลดีและผลร้ายที่คุณได้
ขอขอบคุณหนังสือธรรมะทุกเล่มที่
ส่งต่อจักได้บุญ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น